Wymowa i pisownia
Jeżeli po spółgłoskach d, t, n, l znajduje się głoska e, i, í, np. ia, ie albo dwugłoska iu, wymawiamy je miękko - jak ď, ť, ň, ľ.
| deti | /ďeťi/ |
| teta | /ťeta/ |
| pekne | /pekňe/ |
| rodina | /roďina/ |
| ticho | /ťicho/ |
| nikto | /ňikto/ |
| dívať sa | /ďívať sa/ |
| dieťa | /ďi̯eťa/ |
| peniaze | /peňi̯aze/ |
| cvičenie | /cvičeňi̯e/ |
Wyjątki: jeden /jeden/ , ten /ten/ , tamten /tamten/ , sveter /sveter/ , tip /tip/ , politika /politika/ , titul /titul/ , inne wyrazy obcego pochodzenia itd.
Zgodnie z regułami spółgłoska l powinna być wymawiana miękko. Współcześnie w języku słowackim przeważa jednak wymowa, która nie uwzględnia miękkiej wymowy spółgłoski l.
| ale | większość wymawia [ale], choć poprawnie jest [aľe] |
| lebo | większość wymawia [lebo], chociaż poprawnie jest [ľebo] |
| lipa | większość wymawia [lipa], chociaż poprawnie jest [ľipa] |